“Mahallemizdeki her evde Başkan’ın bir odası var. Gerçi Başkan bizi hiç ziyaret etmedi. Onubekliyor sayılmayız, çünkü aslında çoğunlukla odanın orada olduğunu unutuyoruz. Çoğunluklaunutuyoruz.[...]Başkan’ın odası genellikle evlerin zemin katında, giriş kapısına yakın bir yerde bulunur.Çoğunun ön tarafa, yani sokağa bakan bir penceresi vardır. Evin sağ tarafında da olabilir, soltarafında da, fark etmez. Asıl önemlisi, görünüşe bakılırsa, girişe yakın olmasıdır, ancakBaşkan’ın orayı bulmakta niçin zorlanacağı ya da başka taraflara neden gitmeyeceği, kendininolmayan odalara niye girmeyeceği pek belli değildir. Başkan kendi odasını hep kolaylıkla bulurmu?[...]Biz Başkan’ın odasını çok fazla düşünmeyiz. Sadece gerekli ve yeterli olduğu kadar düşünürüz,evin başka kısımlarını düşündüğümüz kadar.” Nerede ve ne zaman geçtiği belirsiz bu anlatıda, bir ailenin ortanca çocuğunun mahallelerindekidiğer her ev gibi kendi evlerinde de Başkan için ayrılmış odayı “gereğinden fazla” düşünmesininhikâyesini birinci ağızdan dinliyoruz. Arjantinli yazar Ricardo Romero’dan, gücünü sadeliğinden ve farklı okumalara açık oluşundanalan bir mekânsal anlatı.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)