“Kalbimin içinde, ne büyümek ne de küçük kalmak isteyen yalnız bir çocuk yaşıyor!O, şimdiye kadar düşünmüş olduğum bütün çocukların genişli-ğinde. Bazen sessizce çalışıyor,bazen de hareketten usanmış bir halde hep konuşuyor.Bu kitapta biz birbirimizi anlattık.Ben onu, o da beni.” Arman ArianKadınlar çığlık, erkekler ise nara atarak yolun kenarına koşuştular ve Gerşasb oheybeti, kılıcı ve zırhıyla onların arasından hızla geçerek Demavend’in zirvesine doğru gitti.Son yağışlar sayesinde havanın tozları temizlenmişti. Zirve çok net bir şekildegörülebiliyordu.Yırtık dosyaları kenara attım. Bu, artık ne hikâye, ne mitoloji, ne uyku, ne de uzak birşeydi! Sonra masayı odanın ortasına doğru çekip pencereleri açtım.Artık eski olduğunu düşünmediğim kanepeyi, Demavend’e bakan en büyükpencerenin önüne kadar çektim ve dürbünümle oraya yaslanıp bekledim. Zamanın geriyekalmış son dakikalarından faydalanmak ve düşünmek için iyi bir fırsattı. Öğle yemeği yemeden orada öylece oturdum ve dürbünle Demavend’e baktım.Tam günbatımı zamanıydı ki binlerce yıl aradan sonra büyük dağdan ateş saçan ilkparıltılar fışkırdı ve duvardaki saat durdu! Kol saati de aynı şekilde durdu. Artık hiçbir akrepve yelkovanın ileriye doğru hareket etmeyeceğini anladım, çünkü zaman bitmişti…
Kitap Yorumları - (2 Yorum)
ilginç ve çok kısa hikayeler. ne demek istendiği bazen çok zor anlaşılabiliyor. inşallah bunun sebebi çeviri değildir.
karışık, kapalı ve soyut öyküler. ben pek bir şey anlamadım.