Olay örgüsünün yer almadığı dekorsuz birer konuşma metni olan bu iki oyun; dilin kendisini içerik yapmayı denemektir. Bu sahnede var edilemeyen gerçekliği dil aracılığıyla sahneye kazandırma denemesidir. Gerçekliğin tiyatroda yaratılabileceğini kabul etmeyen yazar, bu metinlerde çağdaş tiyatronun yanılsama özelliğini kırar: oyuncular gözlemci, izleyiciler de oyunun konusudur. Oyunun sonlarına doğru izleyiciye sövülür. Oyun bitince de izleyiciye hoparlörden tezahürat yapılır. Handke bu oyunlarda olay örgüsüne, imgeye, duygusal ya da toplumsal tepkilere hiç yer vermez. Sürekli yinelemeler yoluyla kurduğu zıtlıklarla imgeselliği ve yanılsamayı yok ederek, toplumsal dizgeyi irdeleyip eleştirir. Böylece bireyin yaratıcılığının toplumsal dizge aracılığıyla nasıl sınırlandığını da gösterir. Handke tiyatroyu yok etmekle yeni bir tiyatro ortaya atmış olur.
Bu kitabı seneler önce bir gazetenin köşesinde rastlamıştım.kitaptan yapılan alıntılar ilgimi çekmişti. Uzun yıllardır basımı gerçekleşmedi. Çıkar çıkmaz da hemen aldım. İlk Bölümde izleyiciye sövgü mevcut burda aslında sövgü var ama yüze vurma daha çok var. İkinci Bölümde ise Kendini suçlama kısmı var. burda da daha çok itiraflardan oluşan kısım gibi geldi bana. Ama mutlu oldum basımı olduğuna. Basımı beklediğim diğer kitapların da basılmasını dört gözle bekliyorum.
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Bu kitabı seneler önce bir gazetenin köşesinde rastlamıştım.kitaptan yapılan alıntılar ilgimi çekmişti. Uzun yıllardır basımı gerçekleşmedi. Çıkar çıkmaz da hemen aldım. İlk Bölümde izleyiciye sövgü mevcut burda aslında sövgü var ama yüze vurma daha çok var. İkinci Bölümde ise Kendini suçlama kısmı var. burda da daha çok itiraflardan oluşan kısım gibi geldi bana. Ama mutlu oldum basımı olduğuna. Basımı beklediğim diğer kitapların da basılmasını dört gözle bekliyorum.