Yeryüzüne bırakılan ilk ayak izi ile başlayan insanoğlunun hayat serüveni, sürçmeler, tökezlemeler, kalkıp doğrulmalar ile, ama yine de ileriye dönük bir yürüyüşle devam ediyor. İnsanoğlu bu yürüyüşe başlarken, kadın ve erkek iki kişiydiler. Giderek kadın ve erkek dayanışması bozuldu. İnsanlığın temel ahlaki değerleri önce zihinlerde, sonra insanlar-arası ilişkilerde derin yaralar aldı. İlahi rahmetin yansıması olan sevgi, yerini kin, nefret, düşmanlık ve kıskançlığa bıraktı. Haklar çiğnendi, zulüm yükseldi, Rahman'ın eşit olan kulları birbirlerini köle ve efendi edindiler. İnsanlığın yarısı olan kadın, zulümlerden en büyük payı aldı. Erkek, güçsüz kadını hep sevdi, hep taltif etti, hep sahiplendi. Ama onu kendisi gibi eşit bir insan olarak değil, bahçesindeki zayıf ve edilgen bir çiçek gibi gördü. Bahçe kendinindi, çiçek kendinindi ve onu koparma hakkı da kendinindi. Ona şiirler yazdı, ipek elbiseler dikti. Ama bütün bunları, üstün bir sahiplik duygusandan asla vazgeçmeden yaptı. Onun için savaşlar yaptı. Ona yan bakanın gözünü oydu. Ama bunu, mülkü olan toprağı korur gibi yaptı. Onunla evlendi, ama bunu mal mülkünü bırakacağı erkek çocuklar doğurması için yaptı.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)