Toprağın üzerinde ne varsa hepsi kökten gelir; bütün korkular ölümden kaynaklanır. Güven duymak cesaret ister. Güveni engelleyen korkudur.Sadece korkusuz bir insan güvenebilir. Güvensiz insan, doruklardan uzak durmak ve düz yerde yürümek ister. Ne doruklar, ne derin vadiler; hiç doruğu ve vadisi olmayan sıradan bir yaşam sürmeyi yeğler. Bu; akılsız, sıkıcı, tekdüze, sönük, durgun bir yaşamdır. Fakat bunun iyibir tarafı vardır; iki şeyle karşılaşmaz: Dorukların soğuğu, vadilerin rüzgârları. Ama buna karşılık, asla büyümeyecek ve gelişmeyecektir. Anlayarak büyüme; sadece doruktan vadiye, vadiden doruğa hareket edilince gerçekleşir. Büyüme ve yaşamın manası; sadece karanlık ve aydınlık arasında ışıktan karanlığa doğru olan o sürekli ve çetin yolculukla gerçekleşir. Dalgalar üzerinde alçalıp yükselmeden yaşamın ne olup ne olmadığı anlaşılamaz.Osman Pamukoğlu çevresel yıkımlardan aşırı nüfusa, aşırı tüketimden kirliliğe, ormanların yok edilmesinden kıtlığa kadar insanlığı ilgilendiren birçok konuya dikkat çektiği son romanı Kafes: Beyaz Çığlıklar ile insanoğlunun doğayı anlamadığını ve açgözlülüğü nedeniyle kaçınılmazyıkımı öne çekmek için elinden geleni yaptığına vurgu yapıyor.
gürültülü sıkıcı ve boğucu şehir hayatından sıkılan insanların bir nebze olsun duygu ve düşüncelerine hitap eden gayet yalın halde okuyucuyu sıkmayan öğle aralarında yahut işe gidip gelirken bile bulunduğunuz mekandan sizi bir anda koparıp hayal gücünüzü canlandıran etkiye sahip doğa bizim folklorümüzde’de yer alan güzellemeler ile halk türküleriyle hep yer almaktadır ki şayet ülkemizinde coğrafyasını ve münbit topraklarını düşününce tarıma ve toprağa bağlı insanlarımız tarafından kimi zaman anne yani anadolu tanımlaması gibi kimi zaman ise gözleri görmemesine rağmen sadık bir sevgili eş yar olarak değerlendirilmiştir toprağa özlem hasret duyan herkes tarafından okunmasını tavsiye ederim kitabın en güzel satırları bence : “insanlarda toprağa bağlıdır tıpkı ağar gibi toprakla bağı kopan insan kök salamaz ve kuruyup ölür ağaçlar gibi ” . . .
Osman Pamukoğlu diğer kitaplarında sürekli değindiği doğaya karşı olan ve sevgi ve saygısını bu kitapta kısa bir roman haline getirerek getirerek açıklamış.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Diğer kitaplarını okuduğumdan dolayı beklentimi tam olarak karşılamadı. Doğa’da geçen bir roman.
gürültülü sıkıcı ve boğucu şehir hayatından sıkılan insanların bir nebze olsun duygu ve düşüncelerine hitap eden gayet yalın halde okuyucuyu sıkmayan öğle aralarında yahut işe gidip gelirken bile bulunduğunuz mekandan sizi bir anda koparıp hayal gücünüzü canlandıran etkiye sahip doğa bizim folklorümüzde’de yer alan güzellemeler ile halk türküleriyle hep yer almaktadır ki şayet ülkemizinde coğrafyasını ve münbit topraklarını düşününce tarıma ve toprağa bağlı insanlarımız tarafından kimi zaman anne yani anadolu tanımlaması gibi kimi zaman ise gözleri görmemesine rağmen sadık bir sevgili eş yar olarak değerlendirilmiştir toprağa özlem hasret duyan herkes tarafından okunmasını tavsiye ederim kitabın en güzel satırları bence : “insanlarda toprağa bağlıdır tıpkı ağar gibi toprakla bağı kopan insan kök salamaz ve kuruyup ölür ağaçlar gibi ” . . .
İnandırıcılığı düşük.Verilmek istenen mesaj yeterince iyi anlatılamamış.
Osman Pamukoğlu diğer kitaplarında sürekli değindiği doğaya karşı olan ve sevgi ve saygısını bu kitapta kısa bir roman haline getirerek getirerek açıklamış.
Güzel bir eser ama yazarın diğer kitaplarından dolayı beklentim biraz daha yüksekti.