Fukara, Allah rızası için dünya mallarını, kendisini masivaya bağlayan her türlü esbabı ve malik olduğu şeyleri yine Allah'a olan muhabbeti sebebiyle terk eden kimse demektir. Süfi iki türlüdür. Birisi maddi fakir diğeri ise manevi fakir olan süfidir. Ebu Abdullah Hafifi bu iki nevi kendisinde toplar ve birbirinin sanki neticesiymiş gibi bir tarif yapar. Şöyle ki Fakir olan süfi elinde herhangi bir malı olmayan kimsedir. Manevi fakir ise kendisini beşeri isteklerden arındırıp kalben kendisini hiçbir şeye malik saymamaktadır. İşte aradaki fark budur.
Önemli bir tasavvuf kitabı.. zevkle okunuyor, kitabın son bölümünde sema ve musuki konusunun meşruluğu ile ilgibi bir böülüm tavsiye edilir…Tuğrul İnançeri’n tavsiye ettiği bir kitaptır..
Galata mevlevihanesinde medfun Mevlevi şeyhi İsmail Ankaravi’nin (Rh.A.) Minhacü’l-Fukara adlı bu çok değerli eserini eserini okudum, tespit ettiğim bir kaç hatayı yayınevinin bir sonraki baskıda düzeltmesi için aktarıyorum: 1) Kitabın 207. sayfasında Hatem-i Esam yerine hatem-i Asım yazıyor. Esam öküz demektir, eseri hazırlayan kişi yazmada hata olduğunu zannedip Asım diye yazmış olmalı; doğrusu Hatem-i Esam’dır… 2) 209. sayfada geçen hadis metni hatalı; o hadiste Ebu Kuhafe değil “Ebu Kuhafe’nin oğlu” ifadesi geçmektedir. Ebu Kuhafe Hz. Ebubekir’in babasıdır. Burada da eseri hazırlayan kişi yazmada yanlışlık olduğunu sanmış olmalı. 3) 257. sayfada sık sık tefvid kelimesi geçiyor; doğrusu tefvizdir, burada da herhalde eseri hazırlayan dat harfini z yerine d ile okumuş. 4) Eserin sayfasını hatırlamadığım bir yerinde “kişinin malayaniyi terki dininin güzelliğindendir” hadisi anlamı değiştiren bir çeviriyle verilmiş, hata eserde değil hazırlayanda olmalı. 5) Sayfasını hatırlamadığım bir yerde dünya, ukba ve varlığın terkinden sonra terk-i deranin’den sözetmil. Deranin sözcüğünü hiç bir osmanlıca sözlükte bulamadım. Tasavvufta bu üçünden sonra terk-i terk gelir.
Kitap Yorumları - (4 Yorum)
Sıkıcı ama konu bakımından zengin bir kitap
Gerçekten çok güzelbir eser…
Önemli bir tasavvuf kitabı.. zevkle okunuyor, kitabın son bölümünde sema ve musuki konusunun meşruluğu ile ilgibi bir böülüm tavsiye edilir…Tuğrul İnançeri’n tavsiye ettiği bir kitaptır..
Galata mevlevihanesinde medfun Mevlevi şeyhi İsmail Ankaravi’nin (Rh.A.) Minhacü’l-Fukara adlı bu çok değerli eserini eserini okudum, tespit ettiğim bir kaç hatayı yayınevinin bir sonraki baskıda düzeltmesi için aktarıyorum: 1) Kitabın 207. sayfasında Hatem-i Esam yerine hatem-i Asım yazıyor. Esam öküz demektir, eseri hazırlayan kişi yazmada hata olduğunu zannedip Asım diye yazmış olmalı; doğrusu Hatem-i Esam’dır… 2) 209. sayfada geçen hadis metni hatalı; o hadiste Ebu Kuhafe değil “Ebu Kuhafe’nin oğlu” ifadesi geçmektedir. Ebu Kuhafe Hz. Ebubekir’in babasıdır. Burada da eseri hazırlayan kişi yazmada yanlışlık olduğunu sanmış olmalı. 3) 257. sayfada sık sık tefvid kelimesi geçiyor; doğrusu tefvizdir, burada da herhalde eseri hazırlayan dat harfini z yerine d ile okumuş. 4) Eserin sayfasını hatırlamadığım bir yerinde “kişinin malayaniyi terki dininin güzelliğindendir” hadisi anlamı değiştiren bir çeviriyle verilmiş, hata eserde değil hazırlayanda olmalı. 5) Sayfasını hatırlamadığım bir yerde dünya, ukba ve varlığın terkinden sonra terk-i deranin’den sözetmil. Deranin sözcüğünü hiç bir osmanlıca sözlükte bulamadım. Tasavvufta bu üçünden sonra terk-i terk gelir.