“Cebrail Aleyhisselam Tanrı’nın buyruğu ile cennetten sandalye getirdi, yere koydu ve Adem’i üzerine oturttu.”“Beni kucaklayabilecek yalnızlık yabancının kendim olduğu bir yalnızlık türü olabilirdi.”“Bir musluk başının, bir pencere kanadının yada bir kapı süngerinin bile cümle içinde özne olabildiği dil dünyasında, Adem Bey’in özeneceği bir yükleme özne olma heyecanının silinmeye yüz tutmasını anlayışla karşılamalı.”“İnsanın özüne daha yakın bir basamakta konaklayan kabile reisi egemen rolüne uygun hareketler yapar yalnızca: oturur ya da uzanır.”“Zafer üçüncü tekil kişilere bir öykü giydirebilenlerin olacak.”Yazarı yada kahramanı tarafından yazıldığı kesin olarak bilinmeyen bu sayfalarda”, karakter eğer bir kahramansa kendi kendine söylenen, yazara laf atan bir kahraman. Yazarın Gram Yayınları’ndan çıkan Postanedeki Sandalye’sinin kahramanına benziyor biraz. Yazar, belki modası çoktan geçtiği için, araya girmiyor; yazarından sonunda kurtulduğunu söyleyen kahraman giderek gevezeleşirken, yazma üzerine okurla söyleşiyor bir yandan. Metinlerle konuşan/ilişki kuran okurlara hitap edecek bir kitap.İllaki dile getirmek gerekiyorsa, bunun, biçimlerin değil de, sadece söylenenin göz önünde bulundurularak yapılması gerekiyor. -Jean-François Lyotard
Kitap Yorumları - (0 Yorum)