Babasının her “şu bizim tornet” deyişinde Utku, torneti gözünün önüne getirmeye çalışıyordu ama bir türlü belleğinde bir şey canlanmıyordu. Aslında scooter deyince de babası pek bir şey anlamıyordu. Belki de anlamak istemiyordu. “Tamam mı, alacak mısın?” diyordu babasına. Babası da “Hı hı!” deyip başını sallıyordu. Bir zaman sonra yine soruyordu: “Ne zaman alacaksın peki baba?” Babasından artık ezberlediği yanıtı alıyordu: “Hele bir ayın başı gelsin paramı alayım da kolayına bakarız.” Ay başı geldiğinde; kira, bakkal, kasap, şu, bu derken paralar giderdi ve yine scooter, babasının deyişiyle “tornet” başka bir zamana kalırdı; ancak Utku kararlıydı; ne yapıp edip o scooterı babasına aldıracaktı.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)