Silvan’ın Arı köyünde şöyle ya da böyle mutlu bir biçimde yaşıyormuş, Sezer ailesi...Birgün, "Ya korucu ol, ya terket burayı." Demiş. Birileri onlara... Sezer’ler korucu olmanın günahını omuzlarına almamak için, köylerini terk etmişler... Önce Muş’a göçetmişler. Muş onların karınlarının doymasını sağlayamayınca, "Batı Türkiye’de insanlar daha insanca yaşarlar." Diye yine denklerini vurup sırtlarına, "Ver elini Bursa," demişler.Bursa büyük kent. Türkiye gibi geri bırakılmış ülkelerde, özellikle büyük kentlerde yaşamak çok zor... "Çocuklarımız tinerci, balici, hırsız olmasın diye Bursa’yı da defterimizden sildik. N’apalım diye düşünürken, aklımıza 1976 yılında Dikilinin Uzunburun köyüne yerleşen üç akrabamız geldi..." diyor Mirzayettin Sezer. Ve işte Uzunburun...Bu kitapçıkta, Türkiye’nin en gelişmiş bölgesi olan Ege’nin, "Akdeniz’in İncisi" diye adlandırılan İzmir kentinin, Dikili ilçesinin, Uzunburun köyünde yaşamaya çalışan 60-70 kişilik bu Kürt ailesinin yani "Sezer Ailesi"nin dramı anlatılmaktadır.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)