“Ya ben? Ben ne hissediyorum?” dedim, kendi kendime. Herkesin bir olduğunu, herkesin aynı şeyleri yaşadığını, bunun bir döngü olduğunu. Kimini daha az acıttığını, kimini çok. Böylece, ruhların eğitildiğini, yaradılışın kaynağının sevgi olduğunu anlıyorum. Zaman denilen mefhum nasıl bir şey? Geçiyor, hatırlamıyoruz. Geliyor, hissetmiyoruz. Anda kalmayı da beceremiyoruz. Bütün bu yaşamlar, neyi olgunlaştırıyor acaba? Evreni mi?
Edebi olarak kitabı eleştirmek akıl karı olmaz çünkü yazar kitabın başında zaten bu kitabı yazarken böyle bir amaç gütmediğini açıkça okuyucularına berlirtmiş… Bunun yanında satır aralarında çok hoş ruha dokunan düşüncelerin gizlendiği bir kitap olduğunu belirtmeden geçmek bu düşüncelere yazık etmek olur…
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Edebi olarak kitabı eleştirmek akıl karı olmaz çünkü yazar kitabın başında zaten bu kitabı yazarken böyle bir amaç gütmediğini açıkça okuyucularına berlirtmiş… Bunun yanında satır aralarında çok hoş ruha dokunan düşüncelerin gizlendiği bir kitap olduğunu belirtmeden geçmek bu düşüncelere yazık etmek olur…