Oturma Hastalığı’nda “tek yabancının kendi”si olduğu mekânı tercih eden kişisiyle akrabadır sanki Yüzeysiz’in bakılmaktan hoşnut olmayan kişisi. Bakana, bakanın belleğine, yorumuna bir güvensizlik belki de. ‘Dil’e, bu ‘kurulmuş olan’a, toplumsal bellekte hazır getirilip kendisine aktarılan zihne mahkûmiyetini görmenin; toplum kurulumunu yansıtan, onaylayan, tekrar eden ve kişiliksizleştirici ‘biz’liğini dayatan dilin saldırganlığını anlamanın tezahürleri Yüzeysiz’i katediyor. Ağzını herkese ödünç vermeye yanaşmayan, belki de “Önce söz vardı”ya karşılık “Eylem vardı”yı tercih edecek bir anlayış. Raskolnikov’a nazire, bir ilkeyi bozmaya yönelme. “Çocuğumuz olmaz bizim”cilere nazire, “anılarımız/hikâyemiz olmaz bizim”in hikâye edicisi. Okur, edimlerle anıların, sözcüklerle belleğin tehlikeli dansı aracılığıyla öyküyü anlatanın yerine kendini koyacak olursa, dönüşlü bir cümlenin özneliğine aday olabilir. Ama bu okur eğer “Ölüler, canlılar onların ölümlerini kaydetmedikleri sürece ölmüş değillerdir.”e katılıyorsa, Yüzeysiz’in öykünün ölümünü tescil ettiğinden bile kuşkulanabilir.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)